In dit kerstnummer een iets ander interview dan andere maanden. Een dubbelinterview deze keer en we kijken niet zozeer achterom maar vooral naar het heden.
Na een tip van Joke van den Bos ben ik vandaag op de koffie (met zelfgebakken lekkers) bij Marius Braamse en Bert van der Linde, elkaars man, in hun mooie, ruime woning aan het Verdronkenoord. Beiden zijn 59 jaar oud en ze zijn al 35 jaar samen.
Marius zal voor veel gemeenteleden geen onbekende zijn. Momenteel werkt hij voor 50% als dorpsdominee in Schermer en voor de andere 50% als interim-predikant in Opperdoes/Medemblik en Ridderkerk. Niet bepaald naast de deur dus. “Ik kom nog eens ergens”, zegt hij. Bert, vooral bekend in de Vrijheidskerk, heeft een administratieve functie bij GGZ-NHN.
Sinds 1 januari van dit jaar zijn Marius en Bert officieel “herenboeren”, d.w.z. dat ze lid zijn van de Coöperatie Herenboeren Duinstreek en deze leden hebben samen een boerderij van zo’n 20 ha. aan de Groeneweg, tussen Alkmaar en Bergen. Het land wordt door de coöperatie langdurig gepacht.
Meer dan 500 leden verbouwen hier op duurzame wijze, onder leiding van twee deskundige beroepsboeren, hun eigen groente en - dit jaar in elk geval - drie soorten aardappelen. Ze maken gebruik van een schuur bij de boerderij op het land en zijn bezig met het bouwen van een eigen kas van 30 meter. Tevens maken ze gebruik van de kantine van een sportvereniging voor het organiseren van diverse activiteiten.
Het is de bedoeling dat de herenboeren het hele jaar rond kunnen eten van de opbrengsten van het land. In de toekomst komt hier ook fruit bij maar het land moet hier eerst geschikt voor worden gemaakt.
Naast land- en tuinbouw is er ook ruimte voor dieren. Helaas moeten de 140 kippen nog even “opgehokt” blijven vanwege de vogelgriep maar er lopen ook 2 grote runderen en 3 kalfjes rond. “Geen melkkoeien”, zegt Bert. “Ze zijn nog jong maar als ze zelf kalfjes krijgen dan is de melk voor hen”. In de toekomst komen er nog varkens bij want zij zijn ideale opruimers en woelen ook de grond stevig om. De dieren moeten ook van de opbrengst van het eigen land eten en dus dient er in de zomermaanden ook gehooid te worden.
“We zijn strikt genomen geen biologische boerderij (i.v.m. strenge keuringseisen) maar wel duurzaam”. Er wordt niets bespoten en er wordt geen kunstmest gebruikt.
Pootgoed wordt niet zelf gekweekt, de preiplantjes, koolplantjes e.d. komen als kleine plantjes binnen.
De leden hebben nog geen vlees van eigen boerderij maar kopen dit nu in bij biologische boeren in de omgeving en delen vleespakketten uit voor in de diepvries. Het is ook mogelijk als vegetariër deel te nemen aan de boerderij.
Alle leden van de coöperatie helpen in principe mee bij alles wat gedaan moet worden op de boerderij en op zaterdag is het verplicht de opbrengst van die week op te halen. In de wintermaanden wordt er één keer per 14 dagen uitgedeeld. Bert en Marius eten dus elke dag van de opbrengst van hun eigen land. “Het koken is wel meer intensief maar ook smakelijker”, zegt Bert. Over het algemeen is hij de kok in huis.
Het werken op het land bevalt de beide mannen goed, al is Marius iets meer fysiek bezig en zit Bert meer in de distributie vanwege zijn logistieke achtergrond. Marius: “Na een zware vergadering ben ik na 10 minuten op het land alles helemaal kwijt” en “Nu ik door drukte op het werk wat minder op het land gewerkt heb, heb ik juist last van mijn rug!”
Het idee van de herenboeren is een landelijk concept, er zijn inmiddels 14 coöperaties. “Er is veel openheid voor spiritualiteit”, zegt Marius, “en we eten wat de aarde ons geeft”.
Doordat er veel water rondom het land is, hoefden de boeren afgelopen zomer niet te sproeien (alleen het pootgoed) maar kunnen ze ook geen bomen planten die diep wortelen.
Herenboeren Nederland is mede-initiatiefnemer van het “GroenBoerenplan” en heeft tijdens de boerenprotesten afgelopen zomer een alternatief plan gepresenteerd.
Joke had helemaal gelijk toen ze me vertelde dat Marius en Bert ontzettend enthousiast en boeiend over hun gezamenlijke “hobby” kunnen vertellen. Het is in mijn ogen veel meer dan een hobby, het is een manier van leven. Een manier van leven waarvoor ik, voornamelijk kokend uit pakjes en zakjes en het liefst zo snel mogelijk, alleen maar heel diep mijn spreekwoordelijke petje kan afnemen. Maar mocht u/jij nou nog veel meer willen weten over deze manier van voedsel verbouwen en eten dan weet ik zeker dat Marius en Bert er nog veel meer over kunnen en willen vertellen. Van harte aanbevolen!
Letty van der Graaf
