“In work and worship. God with us” (In werk en gebed, God met ons).
Deze woorden op de folder van de “Iona community” raken me direct. Ik groei op in een huis met de naam: “Ora et Labora’ (Bid en werk). Woorden, die voor mij de kern vormen van geloven en vertrouwen. Ik heb dat meegekregen van mijn ouders, een kostbaar geschenk. Toen onze zoon, toen 8 jaar, aan mij vroeg: “wat betekent “Ora et Labora” en ik de betekenis zei, was zijn reactie: “Zo is dat ook bij oma en opa”.
Begin september ben ik met een groep uit Heiloo en Alkmaar te gast in de Abdij van Iona.
Iona is een klein eiland in het noordwesten van Schotland. De Abdij is in de vorige eeuw (1928-1938) opnieuw opgebouwd onder de bezielende leiding van George Macload. Hij bouwde de ruïne van de abdij weer op, geholpen door werkloze vakmensen. Hij geloofde in de kracht van de oecumene. Hij bouwde aan een gastvrije plaats, waar gewerkt, gevierd, gepraat, en gebeden wordt. Mensen overal vandaan zijn welkom.
Dat is concreet zichtbaar in de omgang met elkaar. In het samen verdelen van de taken. In de respectvolle manier van het omgaan met de natuur. Het is hoorbaar in de gesprekken over problemen, dichtbij en ver weg en in de gebeden en de liederen.
De woorden: “In work and worship, God with us” staan voor het geloof van de Kelten, dat God aanwezig is, in wat je doet en in de schepping. Het gaat dan als het ware om het “heiligen’ van de dingen van elke dag. Het brengt je ertoe met aandacht dat te doen, wat op je weg komt. Met respect voor de natuur, voor je medemens. Met eerbied voor God.
Zoals een gedicht, dat toegeschreven wordt aan Columba het zegt: (Uit: Keltische spiritualiteit, Ian Bradley)
Dat ik de Heer zegene
Die het al gebiedt;
De hemel met zijn ontelbare heldere lichten,
Het land, het strand en de vloed,
Dat ik mij verdiep in al de boeken
Die mijn ziel ter hulpe komen;
Dan weer knielen voor de hemel van mijn hart,
Dan weer psalmen zingen;
Dan weer mediteren over de hemelse Koning,
De Heilige der heiligen;
Dan weer zonder verplichting aan het werk,
Dat zou heerlijk zijn.
Dan weer [bloemen] plukken van de rotsen
En soms gaan vissen
Dan weer voedsel uitdelen aan de armen
Dan weer alleen in afzondering.
Een belangrijk symbool is de Keltische knoop.
Een knoop zonder begin of einde. Met elkaar en met de Schepping en de Schepper van hemel en aarde zijn we verbonden. Op het eiland zie je op veel plaatsen het Keltische kruis
Het Keltisch Kruis is een Latijns kruis met een cirkel rondom het snijvlak van de kruispaal en kruisbalk. Het is het karakteriserende symbool voor het Keltisch Christendom en overal zichtbaar op Iona.
Rondom Iona ligt de zee. Op dit kleine eiland voel je de kracht en kwetsbaarheid van de natuur. Het is een prachtige plek om te wandelen, stil te worden, te zingen. In de tuin zongen we met elkaar het “Gloria”.
Elke morgen om 9 uur en ’s avonds om 21 uur is er een viering, waar ook de mensen van het eiland welkom zijn.
Ik voel de verbondenheid als we samen zingen en ieder in onze eigen taal het “Onze Vader’ bidden en brood en wijn delen. Als we onze zorgen delen over problemen wereldwijd.
Na een week nemen we afscheid van deze mooie plek, van de vriendelijke gastvrije mensen.
Ik neem op de terugreis deze ervaringen mee. Terug naar het leven van elke dag, om te werken, te bidden, te zingen, te genieten van de natuur. Alleen, samen met anderen. In verbondenheid met mensen dichtbij, verder weg… In het vertrouwen, dat de Liefde aanwezig is, daar waar mensen met elkaar de weg van vrede en verbondenheid zoeken.
Marijke Geerse
