Vanmorgen ben ik op de koffie (met cake) bij iemand die we in onze gemeente een ‘buitenpoorter’ noemen, oftewel iemand die niet in Alkmaar woont maar er wel kerkt. Deze maand mag ik Luuk Hilbrands nader aan u voorstellen.
Luuk wordt in december 1963 in Ermelo geboren in een gereformeerd gezin. Zijn vader komt uit Drenthe en zijn moeder uit Friesland, een mooie mix volgens Luuk. Als Luuk nog maar zes maanden oud is, verhuist het gezin naar Arnhem en daar krijgt Luuk nog twee broertjes. Wanneer Luuks vader een baan krijgt bij wat dan nog de Hoogovens heet, wordt er in 1969 wederom verhuisd maar nu voor drie maanden naar Alkmaar en daarna naar Heerhugowaard, waar Luuk tot op de dag van vandaag woont.
Het gezin kerkt in de Exoduskerk en de Stationswegkerk en nadat de Exoduskerk verkocht wordt en gereformeerden en hervormden Samen op Weg gaan, in de Ontmoetingskerk.
Na de lagere school (Het Baken) in Heerhugowaard gaat Luuk naar de mavo (De Laanakker) in Noord-Scharwoude en vervolgens volgt hij in Beverwijk een mbo-opleiding tot chemisch analist. “Ik vond het leuk om dingen uit te zoeken”, zegt hij. Tussen oktober 1983 en december 1984 vervult Luuk zijn dienstplicht bij de transportcompagnie in Nunspeet maar daarna is er in die tijd voor chemisch analisten weinig werk te vinden. Op aanraden van zijn vader gaat Luuk in juni 1985 aan het werk bij de staalfabriek van de Hoogovens. “Het maken van vloeibaar staal is eigenlijk ook een chemisch proces.” Hij noemt het uitdagend om met steeds nieuwe methodes het beste staal te maken en de sfeer in de fabriek is uitstekend. Met ploegendiensten heeft hij dan nog totaal geen moeite. Als in 1999 de staalfabriek moet sluiten, vindt Luuk werk bij het rayon Haspels van de warmbandwalserij als coördinator van een productieteam en geeft hij leiding aan een ploeg. Hij zal dit werk tot 2006 blijven doen maar gaat in de tussentijd één keer per week ’s avonds naar school voor een opleiding middenmanagement, leergang bedrijfskunde en daarna nog voor een hbo-kopstudie bedrijfskunde naar Delft. Mede door zijn thuissituatie wil Luuk dan wel uit de ploegendiensten en vanaf 2006 wordt hij logistiek planner korte termijn bij wat dan inmiddels Chorus heet en tegenwoordig Tata Steel. Vanaf 2019 tot heden is hij nog steeds logistiek planner maar nu meer op de lange termijn. Over lange termijn gesproken: vanaf 2026 gaat Luuk met vervroegd pensioen.
Al op de lagere school zit Luuk in de klas bij Annemarie Gootjes maar pas als een predikant hen beiden in 1989 vraagt om jongerenvieringen voor te bereiden, ontstaat er iets moois tussen hen. Een jaar later wonen Luuk en Annemarie samen, weer een jaar later trouwen ze en in 1993 wordt hun dochter Marloes geboren.
Aangezien er in de kerk in Heerhugowaard steeds minder leeftijdsgenoten en minder kinderen te vinden zijn, verleggen Luuk en Annemarie op kerkelijk gebied letterlijk hun grens. In De Blije Mare in Alkmaar voelen ze zich gelijk helemaal thuis dus laten ze zich in 2012 overschrijven. “Het voelde heel goed, er was meteen contact”, zegt Luuk.
Luuk is geen man om stil te zitten. Naast zijn rol thuis als fulltime mantelzorger vervult hij diverse taken binnen onze gemeente. Zo is hij momenteel voor de tweede maal diaken, is hij lid van het Dagelijks Bestuur in Noord en maakt hij deel uit van de AK en de Toekomstgroep. Ook heeft hij diverse hobby’s: kanoën bijvoorbeeld, samen fietsen en wandelen, puzzelen (zowel legpuzzels als op papier), koken, spannende boeken lezen en het spelen van gezelschapsspellen. Luuk houdt ook veel van vogels en is jarenlang lid van een Vogelvereniging, zelfs nog een tijdje als voorzitter. Vanaf zijn 14e jaar houdt hij maar liefst 34 jaar lang vogels in een volière in de tuin en gaat hij regelmatig met zijn vogels naar tentoonstellingen. Kanaries, zebravinken, grasparkieten, Luuk weet er alles van. Maar het houden van vogels is veel werk en kost veel tijd en in de loop van de jaren kijkt Luuk ook met iets andere ogen naar het houden van vogels in gevangenschap. In 2010 verkoopt hij zijn vogels.
Luuk mag tijdens de zondagse vieringen graag zingen. “Sela, Trinity en Christiaan Verwoerd, maar ook psalmen. Diverse liederen geven vaak veel steun. ‘Een toekomst vol van hoop’ bijvoorbeeld”, zegt hij. Natuurlijk vraag ik ook aan Luuk wat hij aan het eind van dit interview de lezer nog mee zou willen geven. “Het is belangrijk dat we blijven omzien naar elkaar”, zegt hij. “We moeten een open kerk zijn waar je voelt en weet dat je welkom bent. Je hebt elkaar nodig”. Mooie en ware woorden. Als gemeente hebben we mensen als Luuk in elk geval ook zéker nodig!
Letty van der Graaf-Wester