‘Ik realiseerde me dat ik niet langer de stem van de wereld kon horen, omdat alles stilte was geworden.’
Uit: Het evangelie van de geliefde gezellin.
Als je volwassen bent kan het best even wennen zijn als je geen ouderlijk huis meer hebt. Misschien is (zijn) je ouder(s) weggevallen. Of misschien heb je moeten vluchten naar een ander land, waardoor je eigen oorspronkelijke land of huis of ouderlijk huis opeens ver weg is, of misschien verdwenen is. De vanzelfsprekendheid van een ouderlijk huis is dan verdwenen.
Misschien lukt het je om de plaats waar je je bevindt in het ‘nu’ tot je thuis te maken. En misschien lukt het je om de natuur, de zee, de kerk, je stad, je dorp, de kosmos ... misschien lukt het je om die plekken tot je magistrale kathedraal, tot je thuis, te maken.
Het verlangen naar Huis, heeft oude wortels. Het verlangen naar een paradijs voor je ziel, stad van goud, Eldorado, koninkrijk van de hemel op aarde, innerlijk koninkrijk, en uiterlijk koninkrijk in een wereld van vrede en samen delen, waarin niets onmogelijk is door die vrede, Atlantis, zomer van je ziel, thuiskomst in je hart.
Daar waar de mensen die tot je aardse thuis behoren, en behoorden, ook nog steeds leven, omdat niemand uit Gods liefdevolle hand valt. Thuiskomen …
Jerke Fleur de Vries
