Beste gemeenteleden,
Oliebollen, waarom eten we deze eigenlijk met oud- en nieuw? Zelf bakken van de bollen is een traditie die we, ik zal vast niet enige zijn, vroeger met mijn ouders ook deden. Oudjaarsdag stond in het teken van bakken en uitdelen. Een (sociale) traditie die ik met ons gezin ook voortzet. Ondanks dat corona ons dit jaar ‘opzocht’, wilden we de bol toch zelf bakken en delen met vrienden. Dit jaar dan maar niet ‘groots’. Het hoort er gewoon bij, het is een traditie.
Traditie, de Dikke van Dale spreekt over een (oude) gewoonte van een (grote) groep mensen. Een gebruik dat van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. Tradities zijn niet altijd verweven met of eigen aan een bepaalde religie.
Dat geldt echter wel voor rituelen. Dat zijn met enige regelmaat terugkerende handelingen en gebruiken die volgens een bepaalde volgorde worden uitgevoerd en die een speciale religieuze betekenis heeft. Ook in onze kerk houden we rituelen aan, bijvoorbeeld de paaskaars brandend houden en het licht ervan doorgeven.
Zowel tradities als rituelen geven houvast: een gezamenlijke gewoonte, passend in een bepaalde tijd of een goed gevoel. Gewild of ongewild, we krijgen deze gezamenlijke gewoontes allemaal mee, aansprekend en minder aansprekend. Soms al van lang geleden, vanuit de kerk, school of zelf ontwikkeld, en soms voor ons gevoel misschien verouderd in de huidige tijd.
In deze tijd waarin we veel vragen stellen over het nut van dingen of activiteiten die we doen, wat iets bijdraagt en welke zin iets heeft, zijn oude tradities onderhevig aan verandering. Nationale tradities zoals Sinterklaasintochten zien we veranderen, maar ook de nationale ‘vrije’ christelijke feestdagen staan onder druk of lijken uitwisselbaar. Waarom christelijke dagen wel en niet ook andere religieuze feestdagen?
Tijdens een wandeling door de duinen vroeg ik mij af hoe dit voor ons als kerkgemeenschap is. Wat zijn onze tradities en welke rituelen hebben wij in onze kerk? Waar verrijken deze onze geloofsbeleving, ons samenzijn en wat stralen we ermee uit? Hoe bewust zijn we überhaupt in onze tradities en rituelen, in onze wijze van vieren?
Met een terugloop in leden is nadenken over kerk van de toekomst logisch. Daar past bezinning bij over de tradities en rituelen die ons als kerkgenootschap definiëren. Als het aan mij ligt zet de wijkkerkenraad zelf ook de tradities en rituelen op de agenda dit jaar, allereerst voor de bewustwording, om uiting te geven aan wat we belangrijk vinden en willen uitdragen naar onze omgeving.
De wijkkerkenraad heeft in haar laatste vergadering van 2022 diverse lopende ontwikkelingen en gang van zaken besproken. Geen concrete besluiten dit keer. Wel is te vermelden dat:
- de afspraken over de informatievoorziening aan de gemeente naar boven zijn gehaald. De eerder gemaakte afspraken via beamer en zondagsbrief worden nageleefd. Met de komst van de wekelijkse nieuwsbrief zullen we aanvullende afspraken laten maken. De taak- en werkgroepen zijn hier ook van op de hoogte gebracht en/of worden gevraagd een voorstel te maken.
- vanuit onze wijk een aantal gemeenteleden aansluiten bij de door de AK ingestelde denktank ‘toekomst van de PGA’. Daarover vanuit de AK meer.
Misschien dat de leden van de denktank in haar overdenkingen meenemen wat (geloofs)tradities en rituelen ons vandaag de dag nog in beweging zetten, waar we gemeenschappelijk in (willen) zijn en welke we belangrijk vinden om te behouden of juist nieuwe te maken met het oog op de toekomst.
De wijkkerkenraad wenst u en jou uiteraard de allerbeste wensen en voorspoed. Dat we onze tradities koesteren en eventueel nieuwe maken, diegene waar we blij van worden, wat ons verdiept, die ons verbinden als kerkgemeenschap en onze omgeving.
Gods zegen voor dit nieuwe jaar!
Carine van der Eerden-Borsboom
Voorzitter wijkkerkenraad Noord
