Beste gemeenteleden,
Op 4 mei liep ik met mijn gezin langs diverse gedenkmonumenten om samen stil te staan bij wat vrijheid ons in het verleden heeft gekost, stil te staan en te gedenken. Om de dag erna in de buurt de vrijheid te vieren. Dit zijn dagen waarin ik het gesprek met God zoek. Dit jaar gevoelsmatig meer door de oorlog in Oekraïne. De woorden kwamen nog dieper binnen doordat we nu zelf meer meekrijgen dat vrede en vrijheid niet vanzelfsprekend zijn. Op een gedenkmonument ter nagedachtenis aan overleden militairen in oorlogstijd trof ik een gedicht aan dat afsluit met ‘de liefde vergaat nimmer meer’:
De steen is sterk, maar het ijzer breekt hem
het ijzer is sterk, maar het vuur smelt het
het vuur is sterk, maar het water blust het
het water is sterk, maar de zon verdampt het
de zon is sterk, maar de wolk verduistert haar
de wolk is sterk, maar de wind drijft hem voort
de wind is sterk, maar de mens weerstaat hem
de mens is sterk, maar de dood slaat hem neer
de dood is sterk, maar sterker dan de dood is de liefde.
De liefde vergaat nimmer meer.
(Dichter onbekend, gegraveerd in gedenkmonument op terrein van Bronbeek in Arnhem)
Dit gedicht deed me langer stil staan, zette me aan het denken en deed me bidden tot God. Ik kreeg de neiging om de laatste zinnen aan te vullen door “sterker dan de dood is de liefde en God. Gods liefde vergaat nimmer.”
Hartelijke groet,
Carine van der Eerden-Borsboom
Voorzitter wijkkerkenraad Noord
