In juli woont ze precies een jaar in Alkmaar, samen met haar man, maar beiden zijn al helemaal ‘ingeburgerd’ in De Blije Mare en doen regelmatig mee met activiteiten.
Vanmiddag ben ik op bezoek bij Rinske Salfischberger-van der Zee.
Rinske wordt in de eerste maand van 1960 geboren in het Friese Bakhuizen. Ze is vernoemd naar haar oma van moederskant en daar is ze trots op.
Na haar worden nog drie kinderen geboren. Beide ouders zijn actief binnen de Nederlands-Hervormde kerk, o.a. als diaken. “Het kerkenwerk is mij met de paplepel ingegoten”, zegt ze.
Na de lagere school gaat Rinske naar de huishoudschool in Koudum. Ze doet de theoretische kant op het hoogste niveau en met het diploma op zak gaat ze de opleiding voor kinder- en jeugdverzorging (KvJv) volgen in Sneek. Eerst een stuk met de bus en dan nog 15 minuten lopen. (“Lopen was nooit zo mijn ding”). Vier dagen naar school en één dag stage in de week, o.a. bij een gezin met een kind dat het downsyndroom heeft, op een peuterspeelzaal en in een gezinsvervangend tehuis.
Als Rinske op haar 19e haar diploma behaald heeft, wil ze graag bij een medisch kinderdagverblijf werken in de buurt, maar ze wordt tweemaal afgewezen dus zoekt ze het wat verder weg. In Apeldoorn mag ze komen werken en de opleiding zwakzinnigenzorg volgt ze dan in Arnhem: één week naar school, drie weken werken. Dat is althans de bedoeling, maar helaas gaat het tijdens de vooropleiding al mis. Rinske krijgt een zwaar ongeluk, ze wordt op de fiets aangereden door een bus. Zelf weet ze zich van het ongeluk niets meer te herinneren, maar ze ligt langere tijd in het ziekenhuis met breuken in haar schedel en in haar been en een zware hersenschudding. Sinds het ongeluk kan ze helaas niets meer ruiken.
Na haar herstelperiode mag Rinske wel opnieuw de opleiding gaan volgen, namelijk in maart 1981. Maar in datzelfde jaar leert Rinske tijdens een weekend ‘Werkgelegenheid en werkloosheid”, georganiseerd door het CNV (Christelijk Nationaal Vakverbond), in het nog in aanbouw zijnde conferentieoord in Garderen, Berto Salfischberger uit Doesburg kennen. Een jaar later trouwt ze met hem op het gemeentehuis van Balk en in de kerk in Hemelum, en verhuist ze naar Almere, waar Berto een koophuis heeft. Als in 1984 hun zoon Nico wordt geboren, stopt Rinske met werken. Vier jaar later wordt nog een zoon geboren, Thys. Inmiddels hebben Berto en Rinske één “bonuskleinzoon”, zoals ze zelf zeggen, van 11 jaar waar ze twee keer per week op passen.
In 1990 verhuist het gezin naar Zutphen en in de 33 jaar die ze daar wonen, bouwen Rinske en Berto daar een fijn sociaal netwerk op. Rinske is enkele jaren ouderling, gaat voor in diensten in een verzorgingshuis en gaat ook uitvaartdiensten leiden. In 2007 behaalt ze hiervoor ook haar certificaat bij de PKN. “Ik heb hier veel zelfvertrouwen door gekregen”, zegt ze.
Rinske heeft na de geboorte van Nico dan weliswaar geen betaald werk meer, maar ze is tot 2018 jarenlang erg actief binnen het CNV, als voorzitter van plaatselijke afdelingen, in de provinciale jongerenraad en als vicevoorzitter van het landelijk bestuur. Ook is ze geruime tijd vertegenwoordiger in de Commissie van Advies en voorzitter van de cliëntenraad van de Sociale Dienst. “Ik ben vrijwilliger bij kerk en maatschappij”, zegt Rinske.
In 2020, het jaar waarin corona ons land in zijn greep houdt, houden veel dingen op maar ook voor Rinske. Haar handen zetten op, ze krijgt reumatische klachten die verergeren en traplopen lukt niet meer. Een traplift is voor haar geen optie dus moet er een andere woning worden gezocht. Rinske wil graag een huis met een tuin, maar het zoeken naar een betaalbare woning in de buurt van Zutphen valt niet mee. Aangezien Nico in Noord-Holland woont, verleggen ze hun zoekacties naar onze provincie en vinden uiteindelijk een woning in Alkmaar-Noord.
In De Blije Mare voelen Rinske en Berto zich gelijk thuis, de contacten tijdens het koffiedrinken na de dienst zijn heel hartelijk en er volgen veel leuke ontmoetingen.
We hebben in de kerk Rinske al een paar keer kunnen horen op haar euphonium, ze bespeelt dit instrument al sinds 1972. Verder houdt Rinske ook van het maken van kaarten, het oplossen van puzzels, van koken en breien. Ze hoopt binnenkort ook weer op een driewieler te kunnen fietsen. “Ik wil graag alles zelf doen.”
Wat onze gemeente betreft, vindt Rinske het belangrijk om mee te doen aan allerlei activiteiten. “Iedere keer met mensen in gesprek gaan en rustig dingen delen, dat vind ik mooi. Me niet verschuilen achter dingen. Ik hoop dat nog heel lang te kunnen doen”, zegt ze. Persoonlijk hoop ik dat natuurlijk van harte met haar mee en ik heb het sterke vermoeden dat ik hierin niet de enige ben …
Letty van de Graaf-Wester
