Zing voor de Heer een nieuw gezang,
Hij laaft u heel uw leven lang
Met water uit de harde staan,
Het is vol wond’ren om u heen.
Een hoogtepunt in de liturgie vind ik het zingen van een loflied, het Gloria.
Het bepaalt me elke keer bij het wonder van leven. Het helpt me om me te realiseren, dat het “vol wonderen om ons heen is”. Woorden van de dichter Willem Barnard.
Niet altijd is je hart open om een lofzang te zingen …
Het vraagt soms moed om te blijven leven in verwondering. Door wat je ziet en hoort om je heen. Mogelijk door verdriet in uw persoonlijk leven. Natuurlijk mag dat ook ruimte krijgen in het leven met elkaar, in het gebed.
En toch … dwars door de gebrokenheid van leven, die hoorbaar en zichtbaar is, kun je je elke dag opnieuw openen voor verwondering.
In vertrouwen op de belofte, dat ons leven is geborgen in Liefde.
Mogelijk bent u deze maanden op vakantie geweest en heeft u zich verwonderd over wat u zag en meemaakte. Kostbare ervaringen, die je meeneemt naar huis.
En, ook als je thuis blijft, kun je dat ervaren.
Door je ogen opnieuw te openen voor het wonder van leven, zo zichtbaar in de Schepping.
In deze zomermaanden zien we de kleuren van de bloemen. De verscheidenheid van bloeiende grassen. De schitterende wolkenluchten. Het wonder van licht en kleur bij een zonsondergang.
Verwondering om een spelend kind. Om een vriendelijk woord. U kunt dat aanvullen met eigen ervaringen.
We kunnen elkaar in vrijheid ontmoeten en samen vieren, bidden, zingen ...
En, zo dicht Willem Barnard verder in lied 655:
Een lied van uw verwondering, dat nóg uw Naam niet onderging, maar weer opnieuw geboren is, uit water en uit duisternis.
Woorden om mee te nemen op uw eigen persoonlijke levensweg.
Marijke Geerse
