We leven in een donkere tijd als we kijken naar wat er in de wereld gebeurt en naar wat dat soms bij ons oproept aan donkere gevoelens. In Jezus, zegt de Bijbel, is leven en dat leven is licht voor de wereld en is sterker dan de duisternis (Joh. 1: 4). Ervaren we dat, kunnen we daar iets mee tegenover dat donker?
In mijn onderzoek naar moslims in Afrika die Jezus volgen, bezingen ze hem in hun liederen als Nūr Allāh (Licht van God) of Nūr al-ʿĀlamīna (Licht van het universum). Dat doen ze omdat ze ervaren hebben dat Jezus hen bevrijdt van boze geesten, hen geneest van ziekte, hen steunt in moeilijke omstandigheden, voor hen zorgt als ze gebrek hebben, hen beschermt tegen vijanden, hen helpt in tegenslag en hun leven radicaal veranderd heeft. Dat is nogal wat als we dat vergelijken met onze ervaringen als volgelingen van Jezus in Nederland.
Iemand vroeg me eens waarom christenen in Afrika geweldige dingen met God meemaken en in Nederland niet. Die geweldige dingen gebeuren wel maar we horen er niet altijd over. Bovendien lijkt het wel of we soms bijna niet kunnen geloven dat God geweldige dingen kan doen. Een gebrek aan godservaring wellicht, maar we leven ook in een tijd waarin het seculier humanisme een belangrijke levensbeschouwing is. Hier versta ik onder een streven naar menselijkheid zonder dat God daar een rol in speelt. Een andere belangrijke levensbeschouwing vandaag bestaat uit nieuwe vormen van spiritualiteit (o.a. New Age). Dat is volgens mij een geestelijke manier van leven waarin God niet mens geworden is in Jezus. Gelukkig is er wel de charismatische beweging binnen de kerken, want wat moet een kerk zonder spirit, de Geest? Misschien heb je niet zoveel meer met God en Jezus, laat staan de Geest, en ook niet zoveel meer met kerk en geloof?
Deze week las ik over vier mensen die (weer) christen werden. Henriette Roland-Holst, Alexei Navalny en het schrijversechtpaar Vonne van der Meer en Jan Willem Otten. Ze zijn dat allemaal geworden omdat ze het licht-van-de-wereld-dat-sterker-is-dan-de-duisternis vonden. Hun levensbeschouwingen van communisme, atheïsme en seculier humanisme - hoe goed vaak ook - waren niet bestand tegen de kracht van de duisternis: het menselijk tekort, de dictatuur, het gebrek aan mysterie. Ze ontdekten de kracht van het licht, de kracht van de opstanding, die de kern is van het christelijke geloof.
Chinese studenten die deelnamen aan het studentenprotest op het Tiananmenplein in 1989 ontdekten dat ook, toen hun hoop op verandering doodgeslagen werd door de Chinese overheid. Velen van hen zijn later christen geworden omdat Jezus, het licht van de wereld, leven geef dat verder reikt dan wanhoop en dood.
Bijna Kerst 2024, het lichtjesfeest, het feest van het licht dat terugkeert. Kan God geweldige dingen doen in ons leven, kan Jezus (terug)komen in jouw leven? Een simpel gebed is soms voldoende; als Jezus Heer en Heiland wordt in jouw leven, dan kan de duisternis geen baas meer zijn en kunnen donkere elementen genezen worden, zelfs in onze tijd! Daarna moet je je identiteit in Christus die je hierdoor gekregen hebt niet opgeven, en van daaruit leren leven en standhouden. Dat is mede de taak van het onderwijs van de kerk. Voor de lezers die hier (nog) sceptisch tegenover staan, het gaat mij met een parafrasering van Pascal niet om de god van filosofen en theologen, maar om de Levende, de God van Abraham, Izaäk, en Jakob.
Ik wens jullie allemaal een fijne Kerst!
Ane Mulder
