Tijdens de eerste echte storm van dit jaar rijd ik naar de Huiswaard 2 voor een interview met de hoofdpersoon van deze maand: Bernard van Dam.
Bernard doet zelf open. Zijn rechterarm zit grotendeels ingepakt. Hij is net drie dagen geleden geopereerd aan zijn hand en is dus nu letterlijk wat onthand, wat best onhandig is.
Johannes Bernardus van Dam wordt op 28 september 1945 in Velsen-Noord geboren als zoon van gereformeerde ouders.
Zijn vader heeft dan al een zoon en een dochter uit een eerder huwelijk maar na enkele jaren weduwnaar te zijn geweest, trouwt hij opnieuw. Uit dit huwelijk wordt eerst Bernard geboren en na twee jaar krijgt hij een broertje, Hans. Helaas overlijdt Hans na drie maanden aan hersenvliesontsteking.
Vader van Dam is heel actief in de Gereformeerde kerk, o.a. als ouderling.
Als hun dienstwoning van de PEN wordt afgebroken, verhuist het gezin naar een nieuwbouwflatwijk. Bernard is dan 14 jaar. Na de lagere Da Costaschool gaat hij naar de Duinwijk mulo in Beverwijk en hierna naar de ETS, de Electrotechnische School, in Amsterdam. Bernard doet hier niet de gebruikelijke vier maar vijf jaar over. “Ik had moeite met het overschakelen van het ene naar het andere lessysteem”, zegt hij. In 1968 behaalt hij zijn diploma en moet dan, zoals zoveel jongens in die tijd, in militaire dienst. Bernard kiest voor de luchtmacht. Eerst drie maanden in Gilze-Rijen voor de basis, daarna nog tien maanden bij de Luchtmacht Electronische en Technische School in Schaarsbergen en vervolgens naar de vliegbasis Soesterberg, als specialist helikopterradio. Aangezien er ook reddingshelikopters van de SAR in de hangar staan, mag hij af en toe meevliegen. “Maar wel op eigen risico”. In totaal duurt Bernards diensttijd 21 maanden. Zijn eerste betaalde baan hierna is bij de fa. Friden in Amsterdam, een bedrijf voor onderhoud van boekhoudmachines. Hij houdt het hier precies zeven maanden uit en stuurt een open sollicitatie naar de Hoogovens. In december 1970 begint Bernard hier als materiaalplanner, hij moet installaties van reserveonderdelen voorzien. In de jaren 90 van de vorige eeuw stapt hij over naar de afdeling (technische) Inkoop maar na zeven jaar wordt hij teruggevraagd als materiaalplanner bij de technische dienst. In 2006 gaat Bernard officieel met pensioen maar hij zal nog drie winters via een uitzendbureau terugkeren, voor drie dagen in de week.
In zijn jongere jaren zit Bernard lange tijd in de leiding van het kampwerk van het Landelijk Centrum voor Gereformeerd Jeugdwerk en leidt hij zomerkampen voor kinderen in het hele land en daarbuiten. Op een van die kampen (in Doornspijk op de Veluwe) leert hij Anneke uit Sneek kennen, die daar is met een club kinderen. De spreekwoordelijke vonk springt over en er wordt elk weekend heen en weer gereisd, een tijdrovende aangelegenheid. In 1971 trouwen Bernard en Anneke want alleen als ze samen 50 jaar zijn en ook getrouwd, kunnen ze in aanmerking komen voor een huis van de Hoogovens. Het wordt een flat op de Aert de Gelderlaan in Alkmaar en ze zijn de koning te rijk. Helemaal als in 1973 dochter Jeannette wordt geboren en in 1975 dochter Simone. Inmiddels zijn er vijf kleinkinderen, in leeftijd variërend tussen 17 en 23 jaar.
Het gezin kerkt in de Vrijheidskerk en blijft dit na een verhuizing naar hun huidige woning op de Ilpenwaard ook nog een tijdje doen, totdat de dochters op school vriendinnetjes krijgen uit Noord. In het gebouw “de Rekere” wordt Bernard diaken, daarna afgewisseld door Anneke om vervolgens weer voor langere tijd voorzitter te worden van de Diaconie in Alkmaar-Noord en van Delta. Het is de tijd van vier wijkdiaconieën met daarboven het College van Diakenen. Eind jaren 80 wordt Bernard ook hier voorzitter van. Daarnaast zit hij nog enige jaren in de AK, is hij geruime tijd koster in De Blije Mare en maakt hij preekroosters.
Stilzitten is er bij Bernard niet bij. In 2017 wordt hij penningmeester van de Zwaan en inmiddels is hij daar tevens secretaris.
Verder rijdt hij tegenwoordig twee dagen in de week voor Taxi Zwart mensen door het hele land naar hun plaats van bestemming, zowel in een personenauto als in een busje.
Bernard is in de jaren 70 scheidsrechter bij het veldvoetbal en in de jaren 80 scheidsrechter in de hoogste klasse van het zaalvoetbal in Noord-Holland.
Hij eet het liefst de Hollandse pot en leest graag romans en detectives.
Maar Bernard is ook vooral avontuurlijk en reislustig aangelegd, blijkt. In 2001 gaat hij met Hans Tijsen, Cees de Vries en Frans de Boer mee met de Trans Siberië Express en met Anneke reist hij met de caravan door binnen- en buitenland maar hij maakt ook de nodige fietskilometers. Zo gaat hij in 2009 zes weken met Hans Tijsen op de fiets naar Rome en in 2012 tien dagen met Hans naar Berlijn. Met ds. Jan Wolswinkel maken Anneke en hij ook lange reizen. Veel indrukken, mooie herinneringen.
Wat onze zondagse diensten betreft, houdt Bernard meer van de traditionelere vieringen. “De discussies over de experimentele diensten een aantal jaren geleden spraken mij niet zo aan”, zegt hij. “Maar het hoeft ook niet elke week hetzelfde te zijn, af en toe iets anders is ook goed.”
Gelukkig maar.
Letty van der Graaf
