Op de oproep om herinneringen uit 40 jaar De Blije Mare met ons te delen, kwamen slechts vier reacties binnen. Te weinig dus om een boekje van te maken maar we willen u de ingestuurde stukjes toch niet onthouden.
Hans Tijsen
Schaamte
Ik kan het nu wel vertellen, maar het blijft toch pijnlijk. Bekend zijn natuurlijk de vele rommelmarkten met een fancy-fair die we in De Blije Mare gehouden hebben. Vanaf maandag was er gelegenheid om spullen in te leveren en zaterdags was de verkoop.
Hopen maar dat er geen uitvaart die week zou zijn, want dan moest de hele kerkzaal leeggehaald worden. Dat is gelukkig nooit voorgekomen. En zaterdag was dan de grote dag. Het Rak stond vol met kleding, 200 broodjes met haring was standaard. In de Immanuelkerk verkochten we elektronica, speelgoed, rozenkransen, paspoppen, boeken, schoenen, tv’s, cd’s en langspeelplaten. Of ander spul dat nu naar Kook of Rataplan zou gaan. En in de hal het vermaarde rad van avontuur onder de bezielende leiding van Tjalling. En alle groenten die werden verloot, waren gezegend met de dauw die kort voor de oogst over de gewassen was neergedaald. Maar er waren ook taarten en daar waren altijd veel liefhebbers voor. Zo ook de heer Hoogewerf, toenmalig eigenaar van HGA. De boekjes met lotnummers bestonden uit 100 stuks. Eén bonnetje werd afgegeven aan de koper, het andere kwam in de bus voor de verloting aan het eind van de middag. De heer Hoogewerf kocht altijd een heel boekje met 100 lootjes. Zo ook die ene keer. Om 16.00 uur zat de hal vol met mensen te wachten op de trekking van de loten. De heer Hoogewerf had met zijn kleinkinderen 100 lootjes op de grond uitgestald. Zo’n 80 prijzen werden verloot, maar de heer Hoogewerf won niets. Verbouwereerd liep hij de hal van De Blije Mare uit. Vol onbegrip. Geen prijs. Ik kon mij dat voorstellen. Zeker toen ik erachter kwam dat die lootjes niet in de bus waren terechtgekomen, maar nog in mijn broekzak zaten.
Sake en Thea Haijma
Hoofdprijs loterij De Blije Mare
In 1982/1983 werd een verloting gehouden door KAWAN (Kerkbouw Activiteiten Werkgroep Alkmaar-Noord) ten bate van de bouw van een nieuw kerkelijk centrum in Alkmaar-Noord, in opdracht van de Rooms-Katholieke Kerk, de Gereformeerde Kerk en de Ned. Hervormde gemeente van Alkmaar.
De hoofdprijs was een reis naar keuze t.w.v. max. f 1.000,-. De reis werd beschikbaar gesteld door de Rabobank Sint Pancras/Oudorp.
De trekking vond plaats op 13 mei 1983 door notaris J. van Wijk.
Thea was toen diaken. Ambtsdragers werden toen gecharterd om loten te verkopen. Thea heeft toen ook loten verkocht, uiteraard ook aan onszelf.
Groot was onze verbazing toen de hoofdprijs (reis t.w.v. f 1.000,-) viel op een lot dat Thea aan onszelf had verkocht. Op 30 mei 1983 is de reischeque aan ons uitgereikt door dhr. J. Bos namens de Rabobank en dhr. P.C. Olie van de werkgroep KAWAN.
Zie de foto, die ook is geplaatst in het Alkmaars Weekblad.
Onze reiskeuze was 14 dagen in een appartement in Saas-Almagell in Zwitserland. We hebben daar genoten van de mooie natuur, zowel van de flora als van de fauna. We zien met veel genoegen terug op de vakantie in Saas-Almagell.
Will Visschers-van den Wildenberg
Bij de verhuizing van Tilburg naar Alkmaar, 22-12-1972, was de wijk Huiswaard nog helemaal in opbouw. Kerstmis vieren? Ja, met het pontje naar de overkant, de Sint Jozefkerk. Er was hier dus werk aan de winkel.
Met pastor Cassee als “opbouwpastor” bezocht ik nieuwkomers (katholiek) in de wijk die toentertijd zo nog geregistreerd stonden bij de gemeente.
Meteen waren er vrijwilligers en werden er vieringen gestart, eerst in de Johan Frisoschool, de Hoeksteenschool, de Rekere en als laatste in De Blije Mare, waarbij ik aanwezig was bij het leggen van de eerste steen.
We hadden een echt THUIS gekregen.
Wat heb ik fijn gewerkt aan de gezinsvieringen, met het kinderkoor, aan de voorbereiding van Eerste Communicanten en met de misdienaars.
Een bloeiende gemeenschap die zijn vruchten heeft voortgebracht, in een mooi gebouw: de Mariakerk.
Veel mensen bezoeken nog steeds de vieringen en ik ben ontzettend blij dat ik aan de basis hiervan heb mogen staan.
Jolanda Snip-van Esveld
In de jaren 90 leidde ik regelmatig de kindernevendienst. In die tijd had je nog meerdere groepen en ik had de jongste groep. Het ging die zondag over geheimen. Over welk bijbelstuk weet ik niet meer. Op een gegeven moment vroeg ik de kinderen of ze ook een geheim hadden. Eén van de kinderen vertelde dat ze een geheim snoeppotje had. Ik vroeg: "En hoe werkt dat dan?" Ze vertelde "Nou gewoon, als ik zin heb in een snoepje dan neem ik er een uit mijn geheime snoeppotje". Ik vroeg haar hoe ze dat dan deed als het snoeppotje leeg was. Ze antwoordde: "Nou gewoon, als mijn moeder niet thuis is dan pak ik stiekem snoepjes ...".
Ik moest inwendig heel erg lachen en vond het mooi dat ze mij in vertrouwen nam. Later bij een vergadering van de kindernevendienst hebben we er met z'n allen om gelachen.
Haar geheim is jaren veilig bij mij geweest.
