Het is wel even schakelen van die warme zomerse dagen, met overal gebrek aan regenwater, maar wél van die heerlijke lange zwoele avonden op je terras, naar dit herfstachtige weer met veel wind en regen. En toch houd ik van alle jaargetijden, elk met die specifieke kenmerken. De tuin maakt zich langzaam maar zeker op voor de herfst en de winter: de druiven rijpen en zijn ware juweeltjes als het zonlicht er doorheen schijnt, de kamperfoelie heeft van die mooie bessen gevormd, verschillende siergrassen wuiven in de wind en sommige bomen laten de bladeren al vroeg vallen.
Toch is er nog steeds veel kleur te zien in de tuin door late bloeiers die misschien wel tot de eerste vorst doorgaan met hun kleurrijke spektakel. Denk dan aan de Salvia Amistad in het paarse vak, samen met de mooie licht paarse asters en de bloemen van de Monnikspeper (Vitex Agnus-castus). 
U weet het misschien nog, deze struik lijkt op de Vlinderstruik en wordt ook wel kuisheidsboom genoemd omdat hij vroeger in kloosters werd gekweekt vanwege de kuisheidsbevorderende werking van de inhoudsstoffen. Tegenwoordig wordt de struik gebruikt voor medicinale doeleinden. Maar ook de mooie bloemen van Helenium geven nog altijd die warmrode kleur. De meest vrolijke noot is misschien wel de gele zonnige hoofdjes van de Rudbeckia bij het trapje naar het pomphuisje, gekregen van de gemeente Alkmaar bij het inleveren van een aantal tegels bij de Actie Steenbreek. Misschien dat die gele ‘zonnetjes’ daarom wel een glimlach op je gezicht toveren, als je er langs loopt.
Over de egels in de tuin: op onze nachtcamera is te zien dat er dankbaar gebruik wordt gemaakt van het voederstation en we schatten toch zeker 5 of 6 verschillende egels te herkennen. Tijdens de droogte periode was het voer (en water) haast niet aan te slepen en werd er serieus gevochten om eten (te zien op één van de facebook filmpjes van de Vredestuin).
Sommige egels verschansten zich zo’n beetje de hele nacht in het voederstation, sliepen in de toegangsbuis en tolereerden géén andere egels in de buurt. Gelukkig kunnen egels tegen een stootje en beschermen ze zichzelf door zich op te rollen. Na een hardhandige stoeipartij wandelen ze even later gewoon weer weg. We hebben om de vrede een beetje te bewaren wél een tweede voederschaaltje met kattenbrokjes in de box gezet en ook een tweede slaaphuis onder een conifeer. Op veel nachten werd de maaltijd ook ‘gewoon’ in alle rust gedeeld en was er géén herrie in de tent. Door de regen zijn de wormen, torretjes en slakjes weer wat meer bovengronds gekomen en kunnen de egels ook weer wat beter zélf voedsel vinden. We verwachten dan ook dat we het bijvoeren binnenkort weer wat af kunnen schalen.
Materialenpech: afgelopen week heeft de grasstreamer het definitief begeven (serieuze kortsluiting in het apparaat, dus niet meer veilig om te gebruiken). We streamen hier altijd de steentjes van het labyrint mee, dus er moest wél weer een nieuwe komen. Dat kostte een behoorlijke duit, maar is noodzakelijk om het labyrint zichtbaar te houden in het gras. We kunnen er hopelijk weer heel wat jaartjes plezier van hebben.
Dit najaar willen we nu toch écht aan de slag gaan met het maken van de houtril langs de vijver en het inplanten van het gele vak. Met het creëren van die houtril zo vlak langs de vijver hopen we nog meer libellen naar de tuin te lokken. Ook is er kans dat bijvoorbeeld wat meer amfibieën de tuin weten te vinden. En hoe meer biodiversiteit in de tuin hoe beter het evenwicht voor insecten, vlinders, vogels, egels en ander kleine (knaag)dieren en wie weet ....in de toekomst misschien toch een uil: op de nachtcamera hebben we al een paar keer een uil horen roepen in of vlak bij de tuin en we hebben ook al een paar keer braakballen van een uil gevonden onder de grote conifeer. Misschien toch maar eens een uilenkast ophangen. Je weet het maar nooit. En, niet te vergeten en niet onbelangrijk, de tuin is en blijft een heerlijke plek voor de mens om even tot rust te komen in deze tijd van onrust, een samenleving van toenemend individualisme, onverdraagzaamheid en gebrek aan empathie. 
In deze wereld vol hectiek, zorgen en verdriet proberen we een (groene) plek te creëren waar niet geld, macht of aanzien de belangrijkste drijfveer is, maar een plek waar iedereen welkom is, ongeacht huidskleur, geaardheid, religie of afkomst. Een plek waar iedereen zich thuis kan voelen en waar liefde voor elkaar en de natuur en een gezondere leefomgeving bijdraagt aan dat wat ooit de bedoeling van de schepping moet zijn geweest. Op zaterdag 17 september, aan het begin van de Vredesweek (georganiseerd door Pax Nederland) hielden we daarom een extra Open Tuinen Dag om mensen een rondleiding te kunnen geven in de tuin en/of de kerk om deze visie verder uit te dragen.
