En daar is-ie dan! De deur van de hal rechtstreeks naar de tuin. En wat is het mooi geworden. Alsof het nooit anders is geweest, zowel binnen als buiten. En het grappige is dat door optisch bedrog van het rondlopende zitmuurtje, het nu net lijkt of de muur van de hal, van buitenaf gezien, ook rond loopt. Het zicht van binnenuit naar buiten lijkt nu ook veel ruimer. We zullen maar zo zeggen: het duurde even, maar dan heb je ook wat! Dank aan een ieder die dit mogelijk heeft gemaakt!
I
nmiddels heeft de herfst heel duidelijk zijn intrede gedaan en wisselen regenbuien en winderige dagen elkaar af en dat betekent ook dat de natuur ons laat genieten van die prachtige warme kleuren die bij dit jaargetijde horen.
Helemaal achter in de tuin, in de buurt van de wilgentenen hut, staat een kastanjeboom die we jaren geleden als piepklein boompje tussen dode boompjes uitgegraven hadden, in de hoop dat het boompje op een iets lichtere plek beter zou gedijen. En kijk nu hoe het een metershoge boom geworden is met bladeren waar het licht zo mooi doorheen schijnt. Het zijn van die kleine gratis cadeautjes van de natuur.
Die wilgentenen hut heeft inmiddels zijn beste tijd wel gehad en begint langzaam maar zeker in te storten. We vroegen ons af of er ook ideeën zijn (bij de jeugd?) wat we er mee gaan doen. Een nieuwe (laten) bouwen, helemaal weghalen, restaureren... We zijn benieuwd. Laat het maar weten. Op het idee van de afbeelding van een arend (die mij droeg op adelaarsvleugels), zie vorige Samen Verder, is in ieder geval één enthousiaste reactie binnengekomen. We gaan maar eens informeren naar een prijs, dan weten we waar we over praten.
Fijn om te horen dat er ook weer donaties binnenkomen voor de tuin, want net als de Hortus Alkmaar en de andere tuinen aangesloten bij Top in de Kop, proberen we vanuit de tuingroep van de Vredestuin zoveel mogelijk voorlichting te geven over initiatieven die mensen zélf kunnen nemen om de biodiversiteit in hun naaste omgeving te vergroten. Al die kleine beetjes helpen! Helaas werden we in een week tijd opgeschrikt door het bericht dat twee bevlogen (ex)leden van de Groene Route, die zich inzetten voor de bescherming van plant en dier, op veel te jonge leeftijd zijn overleden: Jos Groen, een passievolle kweker van inheemse wilde plantenzaden en met een schat aan kennis en ervaringen, en Marleen Landman van Egelopvang Dikke Prik. Marleen was onvermoeibaar in haar inzet voor de bescherming en opvang van zieke egels, ook toen haar man, Barend, ruim een jaar geleden overleed, zette ze dit werk door. Ondanks hun veel te vroege overlijden hopen we dat hun werk wordt voorgezet. Wij hopen daar in ieder geval ons steentje aan bij te mogen dragen. Op de laatste bijeenkomst van De Groene Route kregen we van Jos speciaal geselecteerd wilde bloemenzaad. Dat zullen we binnenkort inzaaien aan de zijkant van de kerk, vlakbij het insectenhotel aan de muur bij het Kerkelijk Bureau. En natuurlijk blijven we de egels in de Vredestuin volgen en voorlichting geven over een betere leefomgeving voor deze prachtige diertjes. En natuurlijk gaan we door met het werk in en de zorg voor de tuin, zodat ook mensen uit de wijk en verder weg mogen genieten van het moois dat de natuur ons brengt. Ooit mag de Vrijheidskerk met de Vredestuin zich dan misschien aansluiten bij de groep ‘Groene Kerken’.
Ditta Voetberg
