Regen, regen, regen. Oh, wat verlangen we allemaal naar een wat stabielere periode met wat meer zon.
Vandaag, 21 juni is notabene alweer de langste dag. Je zou het niet zeggen.
Zoveel regen is natuurlijk dikke pret voor de slakken en die vonden we dan ook met honderden, zo niet duizenden, in de tuin. Ze richten een ware slachting aan onder net vers gezette beplanting, maar ook planten waar ze normaliter niet gek op zijn, omdat het blad bijvoorbeeld behaard is, werden tot op de laatste bladnerf opgegeten. Zo bleef er niets over van de mooie roze dovenetel en de Kaukasische vergeetmijniet met het mooie zilverbladige blad.
Ook de fleurige zinnia’s onder de plataan op het binnenplein werden binnen één nacht weggevreten. Om verdrietig van te worden en zoals u weet willen wij géén slakkenkorrels gebruiken omdat er gif in zit en dat is funest voor de vogels. In de tuinbladen en zélfs in de krant kwam het een na het andere advies voorbij om de slakkenplaag te lijf te gaan en ook bezoekers van de tuin hadden zo hun eigen maatregelen getroffen om de (moes)tuin niet helemaal ten prooi te laten vallen aan die vervelende naaktslakken.
Niet elke maatregel klonk diervriendelijk. Maar elke avond en ochtend met een zaklamp ze met de hand vangen en elders uitzetten is voor ons ondoenlijk en er is ook al bewezen dat die rakkers dan gewoon weer terugkeren naar waar ze gevangen zijn. Het lijkt iets met geuren te maken te hebben. Ze hebben dit onderzocht door slakken te merken. Daarnaast schijn je dan weer het biologisch evenwicht in het gebied waar je de slakken uitzet te verstoren. Wat een gedoe allemaal. Maar onze planten allemaal weg laten vreten ging ons toch écht te ver, dus na lang wikken en wegen besloten wij tot een oude beproefde methode over te gaan, die het meest diervriendelijk is, géén gif bevat en we zeker weten dat ze niet meer terug komen, althans niet in zulke grote aantallen: de slakkenval met bier. We groeven een zestal grote glazen potten tot aan de rand in en vulden deze tot halverwege met het meest goedkope bier. Slakken komen op de zoete geur af en worden dronken en ja, ze verdrinken, niet zo leuk, maar het is wel een milde dood. Als we een pot ingegraven hadden en gevuld met bier duurde het nog géén 10 minuten of de eerste ‘kroegtijgers’ kwamen al op het bier af. Na twee nachten leegden we de potten in een emmer. Je wilt niet weten hoeveel slakken we daarmee uit de tuin verwijderd hebben. De emmer goten we leeg in de ringvaart. Zo is de kringloop weer rond, want vissen en watervogels hebben er weer een lekker maaltje aan. Mocht u dus een ‘lallende’ meerkoet of een andere ietwat vreemd gedragende watervogel tegen komen bij de Vredestuin, dan is dat de reden.
Al die regen heeft ook een ander effect: planten die normaal niet zo opvallen, blijken door een overvloed aan water het ineens heel goed te doen. Een daarvan is de Rodgersia (Schout bij nacht) in het witte vak.
Met het vele vocht gedijt deze plant blijkbaar veel beter en dat geldt voor meer planten. De bostuin is ook nog nooit zo groen geweest. Een reden om in het vervolg deze planten iets vaker van water te voorzien in droge periodes en de grond nog meer te verbeteren door compost toe te voegen.
In de afgelopen maanden hadden we verschillende tuinclubs op bezoek voor een rondleiding en de algemene indruk was dat men met veel interesse en enthousiasme de tuin bezocht. Elke keer komt dan weer naar voren dat er behoefte is aan ‘natuurlijk’ tuinieren met rommelhoekjes voor de egels, insecten en vogels. Waarschijnlijk door de nieuwe houtril zo dicht langs de vijver zien we o.a. op zonnige momenten meer libellen door de tuin vliegen.
Het roze vak is op de schop gegaan. Omdat het zo’n winderige en droge plek is hebben we extra compost toegevoegd en planten gezet die zich er thuis voelen. Daarnaast hebben we een ‘windbreker’ in de vorm van een speelse rij van Robinia palen gezet. Onder de druif bloeit dit jaar voor het eerst de mooie vaste Lathyrus rotundifolius ‘Tillyperone’ in zo’n mooie baksteen rode kleur.
We schaften een tweedehands ‘stoepbord’ aan en maakten een poster voor bij de ingang van de kerk.
Dit stoepbord kan niet meer omwaaien en valt, als het goed is, wat meer op dan het oude bord. Ook op minder mooie dagen is er genoeg te doen in en rond de tuin.
