Eind augustus en begin september waren bedrijvig voor de tuinploeg: op 29 augustus kwam een delegatie van de Vrouwen van Nu uit Langedijk voor een rondleiding door de tuin. ‘Onwijs leuk’ op z’n Westfries. Zondag 1 september, na de intrededienst van onze nieuwe predikante Joke Zuidema, was het mooi om te zien dat veel genodigden na afloop van de dienst een wandeling door de tuin maakten. Hun enthousiasme werkte aanstekelijk. En op 8 september jl. was de laatste Open Tuinen Dag van 2024 van Top in de Kop. De zaterdag daarvoor werd er dus ook weer getuind om de punten op de i te zetten. Dan blijkt toch dat veel mensen de folders en de website niet goed lezen en denken dat wij beide dagen open zijn. Nu is dat niet zo’n probleem want de tuin is natuurlijk altijd open.
Ook neemt de krant helaas de persberichten niet altijd goed over. De paar ‘vergisbezoekers’ op zaterdag hebben we dus toch maar even een rondleiding gegeven. Een ouder echtpaar uit de wijk, dat vaker een wandelingetje door de tuin maakt, boden we een stoel aan, lekker in de zon en een beetje uit de wind achter de vijgenboom. Er ontsponnen zich weer mooie gesprekken over vlinders tellen, maar ook over zorgen om de gezondheid en de ingewikkelde routes die mensen moeten bewandelen voor duidelijkheid over het aanvragen van plaatsing in een zorginstelling. Gelukkig konden we ze een beetje op weg helpen.
Ook spraken we een andere bewoner uit de wijk. Zijn volwassen zoon komt regelmatig naar de tuin om in het centrum van het labyrint zijn jongleertalenten te beoefenen. Hij vindt het een heerlijke plek om, het liefst op blote voeten, deze bijzondere hobby uit te voeren. Een vriend van deze zoon testte ondertussen zijn net nieuw gekochte lens van zijn fototoestel uit. De vader zélf ‘biechtte op’ dat hij sinds een paar maanden weduwnaar was geworden en vaak slecht kon slapen. Hij ging dan wel eens in de nacht naar de tuin, gewoon om er even te zitten. Het hielp hem bij het verwerken van het verdriet om het verlies van zijn, op veel te jonge leeftijd, overleden vrouw.
Op die laatste Open Tuinen Dag werden we verrast door het bezoek van de dame uit de wijk die vaker in de tuin komt om gewoon maar even te zitten en haar gedachten de vrije loop te laten, omdat ze daar rustig van wordt. Onder het genot van een kopje koffie ontstond een mooi gesprek en zij wilde heel graag de tuinploeg persoonlijk bedanken voor het feit dat wij de tuin onderhielden zodat zij hier van kon genieten. We kregen als dank een mooie gift in onze handen geduwd. Zo lief en ontroerend!
Vorige keer schreef ik nog over de zorgen om de weinige vlinders die we konden tellen tijdens de nationale tuinvlindertelling. Ook de Vlinderstichting was somber gestemd. In de septembermaand bleken er toch nog aardig wat vlinders uit de schuilplaatsen te komen en ook op die laatste Open Tuinen Dag was er veel gefladder in de tuin te zien en telden we toch minstens 8 verschillende soorten. Dat geeft hoop!
En wat zijn we blij dat het probleem van de waterafvoer van het dak van de kerkzaal nu is opgelost en niet na elke regenbui (klein of groot) een gedeelte van de grond in het rode vak tot aan de wortels van de planten wegspoelt. Ook het houtsnipperpad onder de druif blijft nu weer op z’n plek en spoelt na een regenbui niet meer in de hoek van de nooduitgang. Nu kunnen we tenminste weer plannen maken voor dit stuk van de rode tuin.
Ondertussen is het overduidelijk dat de herfst zijn intrede heeft gedaan en planten en bomen hun ‘rustseizoen’ in gaan om weer kracht op te doen voor een nieuw groei- en bloeiseizoen. Het zullen dan de voorjaarsbolletjes zijn die de eerste kleur weer aan de tuin geven en zorgen dat er voor de vroege hommels en bijen nectar te vinden is. September en oktober zijn de mooiste maanden om die (biologische) voorjaarsbolletjes te planten. Kies je voor verwilderingsbolletjes dan heb je daar nog jaren plezier van! Net als andere jaren laten we de afgestorven plantendelen lekker staan tot volgend voorjaar. Het dient als winterschuilplaats voor insecten en andere kriebelbeestjes.
Ditta Voetberg
