Opnieuw een regenachtige dag, deze laatste dag van februari. I.v.m. een fikse verkoudheid staat de doos met zakdoeken binnen handbereik, net als de hoestdrank en keeltabletjes. Ach ja, dat zijn van die kleine ongemakken in deze tijd van het jaar, waarin iedereen snakt naar de lente en een beetje meer zon. Een goede gelegenheid om te schrijven over de tuin, want ondanks dat deze winter als een van de natste winters ooit gemeten de boeken in gaat, was het relatief toch heel zacht weer. Dat maakte dat er op droge dagen regelmatig winterklussen zijn opgepakt in de afgelopen weken.
Ik schreef al over het herstellen van de houtril en verse snippers op de paden en via de gemeente kregen we ook nog een paar flinke boomstammen om het bankje onder de notenboom te kunnen herstellen, want de boomstammetjes onder de zitting beginnen slecht te worden.
Ondertussen beginnen overal de bollen boven de grond te komen: in het rode vak staat een hele groep van die mooie lilakleurige wilde krokussen te bloeien en als de zon eenmaal schijnt zie en hoor je dat er overal leven is in de tuin: de ijsvogels laten zich zien en horen terwijl we een nieuw pad langs het nog aan te leggen gele plantvak maken.
De groene specht laat af en toe z’n honende lach horen, merels, winterkoninkje, meesjes en sijsjes zingen dat het een lieve lust is en op een van de werkdagen in de tuin worden we op het pad bij het kerkelijk bureau begroet door een groep van 10 grote barmsijzen. Dit zijn wintergasten uit het hoge noorden die in de winter naar het zuiden vliegen. Als je deze mooie vogeltjes op waarneming.nl meldt, merk je dat er verschillende vogelaars naar de tuin komen om te kijken of ze de vogels zélf ook kunnen spotten. In gesprek met hen blijkt dat de tuin wel vaker vogelspotters trekt.
Bij het gele tuinvak hebben we een nieuw knus zithoekje gerealiseerd, waar straks twee mooie (tweedehands gekochte) hardhouten tuinstoelen komen te staan. Een mooi hoekje waarvandaan je misschien wel de ijsvogels kunt spotten in de vijver of vleermuizen die er ook rondvliegen.
We konden ook voor het eerst weer een keer buiten koffiedrinken en dat koffiedrinken werd opgeleukt door luid babbelende groene halsbandparkieten in de binnentuin, die wel op de foto wilden.
Vanuit de hal van de kerk en op het binnenplein is het duidelijk zichtbaar dat er hard gewerkt is aan de realisatie van het pad vanuit de hal naar de binnentuin. Dat hebben we duurzaam gedaan door gratis oude stoeptegels op te halen via Marktplaats en deze te breken en als een soort mozaïek weer aan elkaar te passen. Het 
enige dat nog moet gebeuren is het voegen van de tegels en dan is het pad klaar! Het pad met de gebroken tegels staat symbool voor onze uitgeputte en verdroogde aarde. Het geeft aan dat wij mensen nog een weg te gaan hebben om beter voor onze aarde en alles wat daarop leeft te zorgen.
Met zes leden van onze tuingroep togen wij dan ook op 29 februari j.l. naar het mooie oude kerkje van Stompetoren om een presentatie bij te wonen van Henry Mentink met het thema ‘Van U is de aarde’.
Hij sprak o.a. over de Wheelbarrow Walk, een voettocht met een kruiwagen vol aarde van Varik (in de Betuwe) naar Parijs om daar de aarde op de werelderfgoedlijst van de Unesco geplaatst te krijgen. Het was een inspirerende avond en we kregen veel mee om over na te denken. Er waren verschillende mensen uit het publiek die vroegen hoe Henry de moed en de hoop erin bleef houden. Zijn antwoord werd aan het eind van de avond in onderstaand gedicht van Jurjen Beumer kernachtig samengevat:
Kijk vooral naar de tekens van hoop
en de signalen van vertrouwen.
Volg de weg van gerechtigheid
en een spoor van liefde zal de aarde
opnieuw bewoonbaar maken.
Morgen kun je beginnen.
De Bron van Leven stroomt altijd door.
Ditta Voetberg
